Mbt CIZ indicaties....

 

 

Ongetwijfeld zal er her en der meer geindiceerd gaan worden, maar de vraag is of dit leidt tot hogere kosten.

Ouderen die te lang thuis worden gehouden, vallen vaak. 1 operatie die door een val wordt veroorzaakt kost dusdanig veel dat overindicering ruimschoots genivelleerd wordt.

 

Ten tweede moeten ouderen die in het ziekenhuis belanden nu wachten op een indicatie van het CIZ voor al dan niet een verzorgingstehuis. Die ligdagen kosten dusdanig veel dat dit overlaten aan de behandelend specialist m.i veel kosten bespaart.

 

Ik ga er vanuit dat weinig ouderen er bewust voor kiezen naar een verzorgingstehuis te gaan. Daarnaast heeft een arts een eed afgelegd en zou deze het vertrouwen van oordeelsvorming moeten krijgen. De eigen arts is degene die wetenschappelijk gezien zich het beste een oordeel over urgentie zou moeten kunnen vormen.

 

Praktijkvariatie is natuurlijk een issue wat te ondervangen is door middel van een geschillencommissie voor ouderen die toch een ‘sadistische’ arts treffen :-)

 

Gaan werken met incentives voor artsen die zo weinig mogelijk mensen doorsturen of artsen een maximum percentage per jaar geven o.i.d gaat natuurlijk niet werken in zo’n systeem. Je moet het dan ook aan het oordeel van de arts overlaten.

 

Mijns inziens hebben zich allerlei papiertijgers de zorg ingewurmd of zijn aangesteld gevoed door wantrouwen die dusdanig veel kosten dat hun plek in het zorgproces niet gerechtvaardigd is.

 

Ik zou willen aanbevelen om de aanbeveling te doen eens een proef te laten lopen met indicatiestelling door medische behandelende professionals; een flinke steekproef zodat de resultaten ook betrouwbaar en valide zijn.

 

Met zo’n proef zou je de hypothese dat ouderen die door de eigen huisarts of behandelend specialist worden geindiceerd minder vaak geopereerd hoeven te worden ten gevolge van ongelukken thuis ook kunnen testen.

Inclusief het bijbehorende prijskaartje.

 

Ander punt.

Zembla gezien afgelopen vrijdag?

Schokkend hoe verzorgingstehuizen zijn verworden tot vleesfabrieken waar bestuurders zich helemaal blind graaien en hun gezicht niet meer op de werkvloer laten zien.

 

Dit http://www.intermediair.nl/artikel/organisatieveranderingen/232515/waarom-bedrijven-het-fuseren-niet-kunnen-laten.html?TRANSID=887758217&m4n_aid=11079 is een mooi startpunt om de grootste klapper qua kosten de nek om te draaien.

Schaalvoordelen in inkoop bijvoorbeeld, zijn ook simpel te halen door samen te werken. Fuseren is daarvoor helemaal niet nodig.

Verduurzamen van zorgvastgoed is ook een issue. Daar waar mogelijk zonnepanelen en collectoren, bespaart enorm. Evenals gebruik maken van eventuele buitenruimte bij de instanties om eigen groente/fruit duurzaam voor de eigen keuken te verbouwen.

 

Daarnaast zou het niet verkeerd zijn de juridische bedrijfsvorm van verzorgingstehuizen verplicht om te zetten. Het kan en mag niet zo zijn dat instanties die volledig draaien op belastinggeld hun jaarverslagen weigeren openbaar te maken.

 

Het geld zou geoormerkt kunnen worden met daarin een uitsplitsing in primaire en secundaire kosten; ook wat betreft personeel.

Het is van belang om te weten hoeveel geld in de zorg wordt opgeslokt door overhead en op welk percentage dit zich inmiddels bevindt. (Ik schat gerust op 40%).

 

 

Je ziet zorgcooperaties op gang komen die kleinschalig en vaak ook duurzaam bezig zijn. Zij beweren allen voor veel minder geld, veel meer te kunnen bieden.

Iemand zou eens moeten onderzoeken in hoeverre de beweringen kloppen en in hoeverre dus ook de kwaliteit van geboden zorg en de leefkwaliteit voor de patienten positief afwijken van het reguliere circuit.

 

Tot slot; het beste bewijs voor flinke hiaten in het zorgproces vind ik nog wel dat ik 80 euro moest betalen voor 1 uur kraamzorg en de verzorgende zelf er 17 euro van kreeg. In dat gehele proces wordt dus 79% opgeslokt door bureaucratie en overhead.