Minister Asscher ondermijnt het democratisch proces

 

Afgelopen week werd een Sociaal akkoord bereikt en met veel tam tam gepresenteerd als een historische gebeurtenis. Minister Asscher: ‘De afspraken die gisteren in het sociaal akkoord zijn gemaakt, zijn in beton gegoten. Die afspraken staan en die gaan we uitvoeren’. De minister ondermijnt met deze uitspraak het democratisch proces en dat heeft nogal wat ongewenste neveneffecten.

 

Het Sociaal akkoord is een onderhandelaarsakkoord dat nog niet eens aan de leden van de bonden is voorgelegd. De uitspraak van Asscher is alleen om die reden al prematuur, hij schoffeert hiermee de achterban van de bonden en draait het democratisch proces om.

In het normale proces komen de onderhandelaars tot overeenstemming en bepalen de leden of zij bereid zijn hiermee in te stemmen. Indien zij niet instemmen worden de onderhandelaars teruggestuurd naar de onderhandelingstafel. Vervolgens is het parlement aan zet; in een goed functionerende parlementaire democratie is het onacceptabel het parlement bij voorbaat uit te sluiten.

 

De taal die Asscher uitslaat doet sterk denken aan de gang van zaken vanuit de EU. De regeringsleiders bereiken akkoorden die worden gepresenteerd als ‘dit is het beleid dat we gaan uitvoeren’; psychologisch gezien worden parlementen van landen zo goed als geconfronteerd met een fait accompli. De druk om in te stemmen is oneigenlijk groot, ruimte tot aanpassingen is er bijna niet. We zien dan ook dat het hele arsenaal aan psyops tactieken uit de kast wordt getrokken om het parlementaire proces te ondermijnen.

De argumentatie bevat altijd elementen als:

-       ’ Als we nu niet instemmen, lopen we imagoschade op en dat kan negatieve impact hebben op onze economie’

-       ‘Het is vijf voor twaalf, als wij progressie frustreren, komen we niet uit de recessie’

-       ‘Als u niet instemt, bent u verantwoordelijk voor alle negatieve gevolgen’

-       ‘U moet wel instemmen want dit is de enige manier om uit de crisis te komen’

 

Laten we nog buiten beschouwing dat er gerust argumenten worden toegepast als oorlog, het licht gaat uit en dergelijke.

 

Vooral de factor tijd wordt veel misbruikt. Door oneigenlijke druk uit te oefenen met valse argumenten is onlangs ingestemd met een woonakkoord dat kwalitatief van uitermate bedroevend niveau is en zeker geen positief effect zal hebben op het vlottrekken van de woningmarkt. De druk werd zo hoog opgevoerd dat de Eerste Kamer heeft ingestemd met wetgeving van belabberd niveau dat niet eens de toets van privacy eisen conform het EVRM doorstaat.

Haastige spoed……..

 

Een van de psychologische effecten van het gebruik van oneigenlijke argumenten om druk uit te oefenen, hebben we mogen aanschouwen bij het referendum voor de EU grondwet. Buiten de inhoudelijke argumenten om moet het ‘kont tegen de krib gooien' effect zeker niet onderschat worden.

Mensen hebben het goed in de gaten als ze onder druk worden gezet en verzetten zich daar van nature tegen. Je moet dan ook niet vreemd opkijken als een aanzienlijk deel van de achterban van de vakbonden tegen het akkoord stemt enkel ‘for spite’ zoals de Engelsen zo mooi zeggen. Dit heeft ernstige gevolgen voor zowel de validiteit als de betrouwbaarheid van een stemming.

Zelfs als de achterban al instemt, zal dit niet met een gevoel van welbehagen zijn.

De oneigenlijke druk die werd uitgeoefend en de taal van Asscher waarbij men het gevoel wordt gegeven irrelevant te zijn, laten diepe sporen van ongenoegen en wantrouwen achter.

 

Voor vertrouwen in de politiek en voor het succesvol implementeren van beleid is draagvlak nodig. Het is een cruciale fout daarbij niet zorgvuldig conform het democratisch proces te handelen. De manier waarom dit Sociaal akkoord is gecommuniceerd, vertoont totalitaire trekjes; dat gaat zich geheid wreken. Draagvlak creëer je door goede argumentatie en respect voor zij die al dan niet gaan instemmen, niet door dwingende taal.