Ouderenzorg, de AWBZ dwangbuis; van hel naar paradijs.

Evenals in het onderwijs worden we de afgelopen tijd opgeschrikt door een totaal uit de hand lopende situatie in zorginstellingen. Helaas zijn ouderen die urenlang in hun eigen uitwerpselen liggen, zelden gedoucht worden en ondermaats eten moeten consumeren intramuraal geen uitzondering meer.

Een aantal tv programma’s en artikelen gaf een schokkende inkijk in hoe wij hier in Nederland met onze ouderen omgaan. Het verzorgende personeel is ook in deze sector opgejaagd wild. Uitgeknepen tot op het bot moeten zij alles registreren, is onderbezetting meer norm dan uitzondering en kunnen zij moreel niet meer verantwoorden dat de bewoners verwaarloosd worden. Ze pikken het niet langer en grijpen naar het stakingsmiddel.

 

 Voor dubieuze basisaannames met betrekking tot de beloningen van bestuurders en de toegevoegde waarde van zware controle mechanismen verwijs ik naar dit artikel http://meedogenloos.nl/2012/12/03/besturen-in-de-semi-publieke-sector-zijn-de-oplossingen-simpel/

Evenals in het onderwijs heeft zich een dikbetaalde bestuurderskaste geïnstalleerd in de zorginstellingen. Onder het mom van private instellingen zijn hoge salarissen en luxe kantoorpanden (zelfs aan de Zuid-as) in hun ogen gerechtvaardigd. Deze sommen geld onttrekken zij echter rechtstreeks aan de zorggelden waar wij met z’n allen belasting voor betalen. Dit geld is gewoon van ons en zou dan ook daadwerkelijk aan zorg besteed moeten worden. Is er een uitweg om onder het juk van het huidige model uit te komen? Laten we dat eens analyseren.

 

Mag je als oudere zelf bepalen waar je wilt wonen als je intramurale zorg nodig hebt?

 

Ja, dat mag je als je genoeg geld hebt, want dan kun je naar een niet-AWBZ privaat verzorgingshuis.

Heb je deze middelen niet, dan heeft voor jou ergens in het proces de wetgever bepaald dat je als oudere dit recht ontnomen moet worden.

Zodra het CIZ heeft bepaald dat de indicatie voor intramurale zorg gerechtvaardigd is, kun je je melden bij een zorgkantoor. De zorgkantoren zijn eigendom van de zorgverzekeraars. Zij bepalen welke zorgaanbieder een contract krijgt, krijg je geen contract, dan kun je ook geen beroep doen op de AWBZ gelden. In welk verzorgingshuis je de laatste dagen van je leven gaat slijten is dus aan hen.

 

De management bullshitbingo

 

Om kosten te besparen en/of extra te cashen worden zorg en wonen gescheiden. Aangezien de zorg voor iedereen onder de AWBZ op hetzelfde niveau moet zijn betekent dit niets anders dan dat de oudere met een dikker gevulde beurs zich een betere woonruimte binnen het verzorgingshuis kan permitteren.

Wat verkocht wordt als super geweldig nieuw beleid van keuzevrijheid is dus slechts afhankelijk van de financiële draagkracht. Het laat zich raden dat er differentiatie zal komen waarbij de goed in de slappe was zittende oudere bijvoorbeeld heerlijk centraal in de eigen stad de laatste dagen kan slijten en de armere oudere naar goedkope panden elders wordt verbannen.

Natuurlijk hoeft ouderenzorg ook geen communistisch systeem te kennen, want elke oudere is verschillend met eigen wensen. Wat zij wel allen gemeen hebben is de wens tot privacy, aandacht, goede zorg, lekker eten en leuke dingen te kunnen doen.

Daarmee hebben we dan ook meteen de kwaliteitscriteria geformuleerd. Er is geen enkel bewijs dat het eindeloos verzamelen van allerlei data zodat management beter zou kunnen sturen ook daadwerkelijk dat verbeterende effect heeft.

Sterker nog, dat de kwaliteit van zorg in de verzorgingshuizen schreeuwend achteruit gehold is, is voor een groot deel te wijten aan deze dataverzamelwoede; stop daarmee!

Een IGZ met haar periodieke meting, de bejaarden zelf plus hun familie en de werknemers van de werkvloer kunnen uitstekend deze beoordelingen zelf doen.

 

De intramurale AWBZ zorg zal volledig overgeheveld gaan worden naar de zorgverzekeraars. Dit zijn private bedrijven weliswaar geketend aan een heleboel regels, maar hun primaire doelstelling is winst maken.

Aangezien nog nooit is aangetoond dat zorgverzekeraars de zorg ook daadwerkelijk goedkoper kunnen regelen zonder de kwaliteit van het gebodene aan te tasten, kunnen we er gevoeglijk van uitgaan dat er extra geld aan onze AWBZ belastinggelden wordt onttrokken als winst voor de verzekeraars. Dat zij die winst maken door middel van efficiencyslagen is dan ook een sprekend stukje jargon uit de bullshitbingo.

Extramuraliseren is eveneens een mooi voorbeeld hoe een ordinaire bezuiniging wordt verkocht als een fantastisch gebeuren voor de oudere. Wie wil er immers niet liever thuis blijven wonen? Dat hierbij de thuiszorg wordt afgebroken, de wijkverpleegkundige wederom via een gunning van een zorgkantoor wordt binnengehaald en het een veelvoud kost aan de achterkant doordat ouderen vaker naar het ziekenhuis zullen moeten, doet klaarblijkelijk weer niet ter zake.

 

Van hel naar paradijs

 

Elke oudere wil fatsoenlijke zorg en elk kind wil dat de ouders ergens terechtkomen waar ze het fijn hebben, dus wat kunnen we zelf doen en welke obstakels moeten hierbij worden weggenomen?

Wie niet in de bureaucratische zorghel wil belanden, zal afstand moeten doen van de AWBZ gelden. Het model laat helaas geen andere mogelijkheden. Dit is zeer pijnlijk omdat je er via de belasting wel bijna je hele leven voor betaalt, maar je er dus geen fatsoenlijke zorg voor kunt terugverwachten.

Als we echter moeten wachten op een gekozen bestuur en directie met een normaal salaris en eigen regie over het AWBZ indicatie budget, kunnen we wachten tot sint juttemis.

 

Wil je als kinderen zelf voor je ouders zorgen, dan moet dit ook mogelijk gemaakt worden. Een bungalow voor je ouders op je eigen grond neerzetten, inbreiding, gemeenten en provincies zullen de obstakels weg moeten nemen door bredere, flexibele bestemmingsplannen.

Hebben ouderen een indicatie voor intramurale zorg, dan moet het mogelijk zijn dit zelf te regelen door bijvoorbeeld in coöperatievorm een geschikt pand aan te kopen of aan te laten kopen of gezamenlijk te huren. Ook hiervoor geldt dat gemeenten en provincies de huidige obstakels weg moeten nemen.

Om een privaat format zonder AWBZ gelden voorts financieel mogelijk te maken heb je vrijwilligers nodig, bij voorkeur uit de wijk. Wij zullen daarin allemaal onze eigen verantwoordelijkheid moeten nemen. Op die wijze kun je een rooster maken voor koken, uitstapjes, het vervoeren van de ouderen van A naar B, helpen met de schoonmaak, maar ook het vormen van een gekozen bestuur voor de benodigde bureaucratische handelingen en eisen. Maak waar mogelijk de huisvesting energieneutraal en gebruik producten uit een eigen moestuin of gehuurde volkstuin.

Indien er huur wordt betaald naar draagkracht en de wijk plus familieleden zich inzetten is het mogelijk tot een financieel plan te komen waarin de oudere wel van een heerlijke oude dag kan genieten zonder de AWBZ gelden met tόch de beschikking over goede en betaalde zorgprofessionals.

Je zegt misschien:’ Ja, maar ik heb recht op die AWBZ gelden!’ Dat recht is gisteren door de regering afgeschaft en wellicht is dit http://meedogenloos.nl/2012/09/06/megasupertopzorg2-0/ kijkje in de toekomst overtuigend genoeg.