De duurzame ontwikkelingen komen natuurlijk inderdaad in een enorme stroomversnelling. De problematiek echter is mijns inziens te vinden in drie factoren:

 

-       Het systeem van patentering.

Dezelfde groep sprinkhanen die de crisis hebben veroorzaakt duiken en masse op groene innovatie. Doel daarbij is zoveel mogelijk geld verdienen. Elke innovatie wordt meteen gepatenteerd zodat de consument alsnog belandt bij een veel te duur beschermd produkt.

Daarnaast gaat patentering zo ver dat DNA van varkens is gepatenteerd en dat generieke medicatie die al meer dan 100 jaar op de markt is, gewoon weer gepatenteerd mag worden als bijvoorbeeld blijkt dat deze toepasbaar is om kanker te genezen. (Onlangs patent toegezegd aan pharmabedrijf in de US)

-       Wetgeving

Wetgevingen worden vooral geschreven door de industrie en vervolgens dmv lobbyisten aan de politiek ingefluisterd die ze implementeert. Doelstelling van de industrie is vanzelfsprekend hun businessmodel in stand handen. Zo is het bijvoorbeeld Monsanto gelukt bij de EU om een systeem op te zetten voor bestrijdingsmiddelen waarbij het weldra verboden gaat worden biologische landbouw te bedrijven. (Zie afschaffing RUB). De chemische middelen die Monsanto aan de man brengt zorgen er onder andere voor dat de bijen aan het uitsterven zijn. Het wetenschappelijk bewijs daarvoor beviel Monsanto niet met als actie het opkopen van het wetenschappelijk hoogst aangeslagen research bedrijf dat de bijensterfte onderzocht.

In NL zie je dat de wetgeving de energiegiganten beschermt. Zo mag je als energie-opwekkende consument je energie niet delen met je buurman, maar ben je verplicht terug te leveren aan het energiebedrijf. Hetzelfde geldt voor het neerzetten van een energieverdeelstationnetje in een wijk om piekbelasting te voorkomen; ook dit mag niet.

Ik  ben onlangs zeer intensief bezig geweest een stuk grond van een gemeente te krijgen om er een zelfgebouwde energie passieve wijk op te bouwen inclusief voorzieningen. Ik zal je de details besparen, maar dit hele idee werd door de overigens zeer enthousiaste gemeenten al in de procedure voor bestemmingsplannen in de kiem gesmoord. Het is niet voor elkaar te krijgen tenzij je er 10 jaar voor uit wilt trekken.

-       Economisch model

Het model dat inmiddels zelfs in het verdrag van Lissabon in beton is gegoten is het neoliberale model van marktwerking. Dit model heeft oneindige groei nodig om zichzelf in stand te kunnen houden. Consuminderen past niet in dit model en juist dat zal toch echt moeten om de aarde te kunnen redden. De gedachte dat dit kapitalistische stelsel gewoon door kan gaan hand in hand met duurzaamheid is een foutieve. (Zie ook Tegenlicht aflevering Groen goud).

Samenvattend:

Natuurlijk is de razendsnelle ontwikkeling in duurzame toepassingen zeer toe te juichen. Zonder het systeem van patentering grondig te herzien of zelfs af te schaffen en zonder een drastische wijziging in het toegepaste economische model is mijn opinie dat het niet voldoende zal zijn.